کد مطلب:35244 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اعتقادات

ديدگاه قرآن دربارة فيض حضور مؤمنان در صحنههاي اجتماعي چيست؟

خداي سبحان در بيان بخشي از وظايف مؤمنان، نسبت به رسول اكرم(ص) ميفرمايد: «انما المُؤمنون الَذين امنوا بالله و رَسوله و اذا كان مَعَه عَلي أمر جامع لَم يَذهبوا حتي يستأذنوه اِن الذين يستأذنوك أولئك الذين يؤمنون بالله و رسوله فَاِذا اسَتأذنوك لِبعض شَأنهم فَأِذن لِمن شِئت منهم و استغفر لهم الله ان الله غفور رحيم» نور/62؛ مؤمنان واقعي كساني هستند كه به خدا و پيامبر ايمان آورده، در امور اجتماعي كه حضور همگان در صحنه لازم است، هرگز پيامبر را تنها نميگذارند و بدون اجازه پيامبر از صحنه خارج نميشوند. البته استيذان از پيامبر، ناشي از قصور است، زيرا فرد استيذان كننده موفق به فوز عظيم همراهي با رسول گرامي(ص) نشده و بر اثر ناكامي به او ترخيص داده شده تا با اذن قبلي از محضر پيامبر بيرون رود.

آنگاه خداوند به پيامبر دستور ميدهد تا براي چنين معذوري طلب آمرزش كند، زيرا گرچه او معذور است ليكن بر اثر اين قصور از فيضي بزرگ محروم شده است و تنها به پاس استيذانش، پيامبر براي او استغفار ميكند تا نقص او جبران شود.

بنابر اين از آن جا كه مراد، اعم از شخصيت حقيقي و حقوقي پيامبر است، اين آيه براي هميشه زنده است و هم اكنون نيز در امور اجتماعي، كسي بدون اجازه قرآن و عترت حق ترك صحنه را ندارد ولي در صورت مأذون بودن نيز وليّ عصر (ارواحنا فداه) براي وي آمرزش ميخواهد و به يقين دعا و استغفار پيامبر و وصي او مستجاب است و گرنه دستور به استغفار لغو خواهد بود. شاهد استجابت دعايشان، آيه 64 سوره نساء است كه در باره كساني كه به خود ستم روا داشتهاند، ميفرمايد: اگر توبه كنند و پيامبر برايشان طلب آمرزش كند خداوند تو به آنها و استغفار پيامبر را ميپذيرد: «لَوَجدوا الله تواباً رحيماً» نساء/64. گرچه در آيه محل بحث، توبه خودِ تبهكار قيد نشد، ولي متمّم پذيرش توبه و آمرزش گناه او، طلب آمرزش رسول گرامي قرار داده شد.

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)